W drugiej połowie XIX wieku Paryż zmienił się nie do poznania. Za sprawą wielkiej przebudowy barona Georges’a Haussmanna częściowo pokryte jeszcze średniowieczną zabudową miasto przeobraziło się w metropolię z prawdziwego zdarzenia. ?
To w tym okresie powstały imponujące dworce kolejowe (znak ogromnego postępu techniki!), wieża Eiffela i tętniące od życia towarzyskiego szerokie bulwary. Paryżanie i Paryżanki spędzali teraz czas wolny w restauracjach, kawiarniach, teatrach i salach tanecznych. ??
Najwierniejszym kronikarzem nowoczesnego Paryża był Henri Toulouse-Lautrec. Pochodził z arystokratycznej rodziny, co miało zarówno ogromne zalety (?✨), jak i poważne wady – w tym te genetyczne, spowodowane kazirodztwem przodków.
Jednak schorowany, mierzący jedynie 140 cm i żyjący w nieustannym bólu geniusz malarstwa o ostrym jak brzytwa umyśle czerpał z życia garściami – a ponieważ przez poważną chorobę kości nie mógł korzystać z rozrywek arystokracji (takich jak jazda konna i polowania), postanowił oddać się malarstwu.
Najbardziej upodobał sobie legendarną dzielnicę Montmartre – niegdyś siedlisko przestępstw, hazardu i prostytucji – która za jego czasów pomału zmieniała swój charakter z niebezpiecznego na bardziej hulaszczy, wkrótce stając się artystycznym sercem Paryża i uosobieniem ? la vie bohème ?
HTL (jak nieraz podpisywał swoje prace Henri) pomieszkiwał w domach publicznych, które wyrastały jak grzyby po deszczu w okolicach Moulin Rouge. To właśnie u tamtejszych zmarginalizowanych kobiet nieprzystający do swojego rodzimego środowiska artysta znalazł zrozumienie i azyl.
Wśród „obcych” Henri wreszcie mógł poczuć się sobą. Bacznie obserwował ludzi – ich pracę, izolację i melancholię wśród uniesionego tłumu.
Nie idealizował otaczającego go świata, wręcz przeciwnie – lubił uwypuklać jego niedoskonałości, a nawet brzydotę. W twórczości Toulouse-Lautreca nie znajdziemy ani krztyny taniego moralizatorstwa. Jak powiedział: „Maluję rzeczy takimi, jakimi są. Nie komentuję. Utrwalam.” ?
– ania
Henri de Toulouse-Lautrec
„W salonie przy Rue des Moulins”
1894
Musée Toulouse-Lautrec w Albi (Francja)